Het verhaal speelt zich af in de 17de eeuw.
Roberto de La Grive wordt tijdens een reis door de Grote Oceaan overboord geslagen. Hij komt gelukkig een ander schip tegen, de Hollandse ’Daphne’, dat in het zicht van een eiland zijn anker had uitgeworpen. Roberto treft echter niemand aan op het schip. De volgende dagen verkeert hij in een droomwereld, waarin hij fantaseert over de Indringer, een andere aanwezige op het schip en over het Eiland. Roberto probeert zich ook te herinneren waarom hij op dat schip terecht is gekomen. Daarom denkt hij terug aan zijn jeugd. Enkele dagen later vindt hij de Indringer, die een zekere jezuïet Caspar Wanderdrossel blijkt te zijn. Van hem hoort Roberto hoe het komt dat op de Daphne geen bemanning aanwezig is. De pater had namelijk een beet opgelopen, die veel leek op een pestbuil. Daarom waren de matrozen naar het eiland getrokken, waar ze door kannibalen zijn opgegeten. Ook vertelt pater Caspar over de reden van zijn reis, namelijk het vinden van een manier om de lengtecirkels te bepalen. Wie dat geheim bezit, bezit de macht over de zeeën. Roberto was eigenlijk ook op zoek naar dat geheim, in dienst van de Franse Kardinaal Mazarin. Dat was de reden dat hij was ingescheept op een reis naar de Grote Oceaan. Caspar vertelt hem dat het Eiland in de verte exact op de datumgrens ligt, zodat ze als ze in die richting kijken, eigenlijk gisteren zien. Dit is meteen de verklaring voor de titel ’Het Eiland van de Vorige Dag’.
Lang kan Roberto echter niet genieten van zijn gezelschap. Caspar komt om wanneer hij probeert het Eiland te bereiken. Dan valt Roberto terug in zijn droomwereld. Hij besluit een Roman te schrijven, over zijn halfbroer Ferrante. Als kind had hij Ferrante verzonnen om hem de schuld te geven bij fouten en mislukkingen. En ondertussen blijft hij proberen het Eiland te bereiken.

Eco werd geboren in de Noord-Italiaanse regio Piemonte. Hij ontving salesiaans onderwijs en studeerde middeleeuwse filosofie aan de Universiteit van Turijn. Hij was tot 2008 hoogleraar in de semiotiek aan de Universiteit van Bologna. Eco werd katholiek opgevoed, maar bekeerde zich later tot het atheïsme.
Als schrijver brak Eco in 1980 internationaal door met zijn roman Il Nome della Rosa (De naam van de roos), een spannende detectiveroman die zich in 1327 afspeelt in het kader van de strijd tussen het centrale gezag van de Rooms-katholieke Kerk en verschillende stromingen daarin die met geweld werden onderdrukt. De historische achtergrond wordt uitgebreid geschetst. Het boek ademt het ritme van het kloosterleven en de hoofdstukken zijn ingedeeld naar de gebedstijden binnen de kloostermuren.
Een tweede roman, De slinger van Foucault, speelt zich af in het heden, maar gaat vooral over de erfenis van de tempeliers en de rozenkruisers, laat-middeleeuwse mystieke bewegingen.
Daarnaast zijn van Eco nog een aantal bundels met essays verschenen en drie romans: Het eiland van de vorige dag (1995), Baudolino (2001) en De mysterieuze vlam van koningin Loana (2005). In 2001 schreef hij samen met de gepensioneerde aartsbisschop van Milaan, Carlo Maria Martini het boek Geloven of niet geloven: een confrontatie.
Eco staat tevens te boek als een autoriteit op het gebied van James Bond.[1] Hij kreeg in 1998 de exclusieve Duitse onderscheiding "Pour le Mérite". Eco is tevens schrijver van kinderboeken.