uitgangspunt: het droste effect als notie van oneindigheid.
de oneindige cirkel van geboorte en dood, de veranderingen van de seizoenen, eb en vloed, de vaste patronen van het leven.

het is datgene wat voorspelbaar, zeker en continu is.
omgekeerd geeft het plaats voor hoop, wens, verwachting en oneindigheid.

deze ingrediënten zette wij in, om “het droste effect” te vertalen in een ruimtelijke opstelling.
de vloer als eindig terrein, een basketbalveld als speelveld van het leven met hierop twee rijen beelden als dominostenen opgesteld.
op de dominostenen de menselijke cyclus, met aan de ene zijde het lichaam van embryo tot skelet, en de andere zijde met de fases van de wieg tot het graf.
aan de kopse kanten zijn spiegels geplaatst, zodat de beelden zich oneindig herhalen.

De hemel als oneindig terrein. Het plafond is een sterrenhemel, op de grond staan kleine ladders, symbool voor de menselijke aard en ambitie om het ontoegankelijke te doorgronden.
“the sky is the limit”

The Droste effect is a specific kind of recursive picture. An image exhibiting the Droste effect depicts a smaller version of itself in a place where a similar picture would realistically be expected to appear. This smaller version then depicts an even smaller version of itself in the same place, and so on.
A notion of infinity, the cycle of life and death, changing seasons, the tides, fixed patterns of life. That what is predictable, sure and continuous. An engine for hope, expectations and infinity.
These ingredients build the exhibition. The floor and ending terrain, a basketball field, 2 rows of domino’s, from embryo to skeletton, from the cradle to the grave.
The sky as an endless entity. The ceiling a celestial image, on the floor small ladders, symbol for human nature and its desire to fathom the inaccessible.
’The sky is the limit’.