Ik Hou Van Holland, Nederlandse kunst na 1945
Van white cube naar black box
Tentoonstelling in het Stedelijk Museum Schiedam, Diana Wind, Wilma Sütö, Colin Huizing.

















































































Groots overzicht van de Nederlandse kunst vanaf 1945 tot nu!

Met de tentoonstelling Ik hou van Holland. Nederlandse kunst na 1945 is twee jaar lang hét overzicht van de Nederlandse kunst van na 1945 te zien in het Stedelijk Museum Schiedam. Nergens in Nederland wordt een dergelijk overzicht getoond. Ik hou van Holland. Nederlandse kunst na 1945 laat de ontwikkelingen in de hedendaagse kunst zien en combineert deze met de ontwikkelingen in de maatschappij.

Kunstenaars signaleren en reflecteren vaak als eersten op wat er in de samenleving gebeurt en deze tentoonstelling maakt dit zichtbaar. Met Ik hou van Holland. Nederlandse kunst na 1945 laat het Stedelijk Museum Schiedam meer dan honderd kunstwerken van ruim 60 kunstenaars zien, die bepalend zijn voor de kunst van 1945 tot nu.

Ik hou van Holland. Nederlandse kunst na 1945 laat zien dat zowel in de kunst als in de samenleving in deze periode taboes geslecht en nieuwe normen bevochten worden: de vrijheid die volgt op de Tweede Wereldoorlog weerspiegelt zich in de kunst en in de maatschappij. Bijzonder aan dit unieke overzicht is dat de kunst getoond wordt in relatie met herkenbare sociale politieke, economische en maatschappelijke gebeurtenissen in de Nederlandse samenleving. “Een benadering die de kunst uit haar ivoren toren wil halen, in een omvang die in Nederland niet eerder is getoond” (Rutger Pontzen in de Volkskrant, 30 augustus 2013).

Kunstenaars in de tentoonstelling
Karel Appel, Eugène Brands, Constant, Lotti van der Gaag, Lucebert, Anton Rooskens, Theo Wolvecamp, Tom America, Corneille, Armando, Joost Baljeu, Ad Dekkers, Daan van Golden, Jan Henderikse, Henk Peeters, Jan Schoonhoven, Peter Struycken, JCJ VanderHeyden, herman de vries, Bas Jan Ader, Woody van Amen, Gustave Asselberg, Marinus Boezem, Maria van Elk, Ger van Elk, Reinier Lucassen, Jan van Munster, Wim T. Schippers, Wim van der Linden, Co Westerik, Jan Dibbets, Shinkichi Tajiri, Marlene Dumas, Marina Abramovic en Ulay, Joep van Lieshout, René Daniëls, Rineke Dijkstra, Inez van Lamsweerde, Berend Strik, Henk Tas, Henk Visch, Rob Scholte, Karin Arink, Atelier Van Lieshout, Sara Blokland, Robbie Cornelissen, Erik van Lieshout, Fransje Killaars, Gert Jan Kocken, Job Koelewijn, Dwight Harold Marica, Aernout Mik, Ronald Ophuis, Andrei Roiter, Maria Roosen, Julika Rudelius, Charlotte Schleiffert, Esther Tielemans, Aji V.N., Anne Wenzel.

...

– LOST PAINTERS; EEN WEBMAGAZINE OVER DE POSITIES EN IDEEËN IN DE HEDENDAAGSE BEELDENDE KUNST:
Een overzicht van kunst in Nederland vanaf 1945 is geen peanuts. Je heb een beperkte ruimte en kunt niet alles laten zien. Beperk je je tot de bekende highlights of zoek je verrassingen op? En dan, hoe ga je dat als geheel presenteren?
De ambitie van het Stedelijk is als volgt omschreven:
[Deze tentoonstelling] laat de ontwikkelingen in de hedendaagse kunst zien en combineert deze met de ontwikkelingen in de maatschappij. Kunstenaars signaleren en reflecteren vaak als eersten op wat er in de samenleving gebeurt en deze tentoonstelling maakt dit zichtbaar. Met Ik hou van Holland. Nederlandse kunst na 1945 laat het Stedelijk Museum Schiedam meer dan honderd kunstwerken van ruim 60 kunstenaars zien, die bepalend zijn voor de kunst van 1945 tot nu.
De context van kunst in relatie tot de maatschappij is een handige insteek. En natuurlijk zijn deze goed te verbinden aan bepaalde gebeurtenissen, Cobra is ondenkbaar zonder de oorlog (ook al was het latent al aanwezig ten tijde ervan). En dan natuurlijk het idee, de beeldbepalende kunstenaars voor de kunst tot nu. Het gedeelte van 1945 tot de eeuwwisseling zal relatief eenvoudig in te vullen zijn. Maar vanaf daar wordt het lastiger en het is dan ook niet heel verrassend dat er stiekem opvallend veel werk uit het depot van het Stedelijk Museum Schiedam zelf komt. Oftewel, enige promotie voor het eigen beleid is ze niet vreemd. Dat is begrijpelijk maar in een enkele gevallen ook lastig houdbaar. Het wordt pijnlijk als ‘beeldbepalende kunstenaars’ van nu, in elk geval voor mij als dusdanig erg onzichtbaar zijn.
Neemt niet weg dat het toegankelijk maken van de kunst aan de hand van de geschiedenis een super eenvoudig maar ook zo handige vondst is. In het Rijksmuseum zouden ze deze tentoonstelling bijna integraal kunnen overnemen. De werken blijven keurig op zichzelf en de informatie (die op gruwelijk irritante lichtzuilen staat) geeft extra context. Werk is op periodes bij elkaar geplaatst en zodoende wordt duidelijk dat een kunstenaar eigenlijk zelden een eenling is. Het nadeel is wel van deze toegankelijkheid dat de werken bijna een karikatuur van zichzelf worden. Dat daarbij het licht en ruimte voor de werken verre van optimaal zijn maakt het er niet beter op.
Maar het Stedelijk Museum Schiedam slaagt er in de niet-altijd-toegankelijke-kunst toegankelijk te maken voor een groter publiek. En zoals gezegd tot en met grofweg eind jaren ’90 slagen ze er in een mooi legitiem overzicht te bieden. Voor de ingewijden weinig echt nieuws, voor de geinteresseerden een goede opfrisser met zo hier en daar mooie verrassingen van bekende kunstenaars en voor degene die het leuk vinden om af en toe eens wat kunst te gaan kijken verplichte kost. (Niet dat die laatste groep dit hier zal lezen.) Afijn, een mooi overzicht, alleen wat er nu beeldbepalend is zullen we over een aantal jaar pas echt weten.

....

‘The exhibition in the Stedelijk Museum Schiedam is one we all eagerly await.’

With the exhibition entitled Ik hou van Holland. Nederlandse kunst na 1945 (I Love Holland. Dutch post-war art), the Stedelijk Museum Schiedam will present a comprehensive overview of post-war Dutch art. An overview of this quality, magnitude and depth has never been shown in the Netherlands. It displays the developments in Dutch contemporary art, and links these to developments in society.

Artists are often the first to observe and reflect on what is going on in the world, and this exhibition makes this evident. The overview presents more than a hundred artworks by more than sixty artists who have had a major influence on art between 1945 and the present day. On 21 September, the exhibition will open with a nostalgic dance party in the style of the (post-)war years 1940 and 1950.

I Love Holland. Dutch post-war art reveals that many taboos in both art and society were demolished in this period, and new norms championed: the freedom that followed the Second World War was mirrored in art and society. An exceptional aspect of this unique overview is that art is shown in relation to recognizable social, political and economic events in Dutch society. ‘An approach that wishes to draw art out of its ivory tower, to an extent not previously seen in the Netherlands’ (Rutger Pontzen in de Volkskrant, 30 August 2013).

Themes, mottos and the social context
War & Liberty - ‘Barbarian Times’
Reconstruction & Prosperity - ‘Homo Ludens’
Comfort & Cold War - ‘Soft Living’
Identity & Malleability - ‘New Holland’
Boundlessness – ‘Open Borders’

The art from the post-war years can be reviewed within the theme of War & Liberty. The Second World War, liberty and newly gained freedom are elucidated in this framework. The exhibition subsequently focuses on Reconstruction & Prosperity. The Delta Works and the new Bijenkorf department store in Rotterdam are examples from this period. In Comfort & Cold War era concentrates on the arrival of television and the Iron Curtain. Characteristic features of the Identity & Malleability aspect are the social-critical attitude of certain groups among the population on the one hand, and the malleability of groups of people, with yuppies as the personification of this, on the other. The last theme, Boundlessness, brings us closer to the present day. The fall of the Berlin Wall was one of the most important events in this period, as was also the advent of the World Wide Web.