|
|
West Europese Mens in Nood! Kunst uit Rotterdam
Tentoonstellingsaffiche, met Paul Beckmann
Wim Beeren, Museum Boymans-Van Beuningen |
|
|
Het object wat door de twee schimmen wordt getorst boven de ’haven bank’ heet West Europese Mens in Nood. Beide zijn werken van Paul Beckman. De titel van de mens in Nood is verzonnen door de Schrijver gerard Reve, een goede vriend van Paul, als antwoord op de vraag "...wat dit nu eigenlijk voorstelde..." ...De Schiedamse beeldend kunstenaar Paul Beckman ... zou je een ongrijpbare timmerman kunnen noemen, een kunstenaar, vermomd als meubelmaker. Hij laat meubels na, foto’s, sculpturen en tekeningen. Jarenlang lag er bij het Centraal Station in Rotterdam een stalen beeld - lelies, afgeleid van de Japanse papiervouwkunst en getint in de kleuren van de tram - dat er verdwaald leek. Beckman liet zich niet vangen door een stijl of een discipline. Hij kreeg een idee, op reis of op straat, maakte een ontwerp, timmerde het eigenhandig in elkaar en verkocht het dan meteen voor een te lage prijs. Misschien zag hij in het Rijksmuseum in Amsterdam het kantwerk, dat in uitvergrote structuur in een houten kamerscherm terecht kwam, en straks een van zijn laatste opdrachten siert, een metalen wand op een plein in Schiedam. ,,Het praktische zit erin gebakken’’, zei hij over zijn werk... ....Reve illustreerde dit met een waarschijnlijk verzonnen en in ieder geval sterk overdreven relaas over de tentoonstelling van een aantal meubels van Beckman in het museum Boijmans Van Beuningen. De bezoekers konden volgens hem niet van de tafels en stoelen afblijven: ‘toen suppoost heel even weg was voor zijn toch welverdiende kop koffie, gaven een jongeling van het manlijk en een meisje van het vrouwelijk geslacht zich in het door Paul, in diens zin voor gastvrijheid, van beddengoed voorziene en keurig opgemaakte bed, teneinde hun natuurlijke wil m et elkaar te doen.’ Dat leidde hem tot de conclusie: ‘Als een kunstenaar mensen aan het lachen kan brengen, dan is dat reeds iets groots; als hij bij mensen tranen te voorschijn kan roepen, dan is dat bijna het hoogste wat een kunstenaar kan bereiken; maar als hij er in slaagt, het zojuist oor mij omschreven sacrament zich te doen voltrekken, dan heeft hij niet te vergeefs gearbeid, en heeft hij niet voor niets geleefd. Proficiat, Paul Beckman! Moge God Uw werk blijven zegenen!’... |
|